Blokzincir teknolojisinde merkeziyetsizliği sağlayabilmek için birbirinden bağımsız bir bilgisayar ağına ihtiyaç vardır. Bunun en önemli sebebi ise blokzincir teknolojisinin temelinde ağın merkeziyetsiz olması ilkesinin yer almasıdır. Diğer bir ifadeyle ağın ana bir bilgisayara bağlı olmaması mantığı esastır. Ağda kaç tane bilgisayar varsa her biri ana bilgisayar görevini üstlenir. Böylece bloklara yazılan her veri ya da bilgi tüm bilgisayarlarda saklanabilir. Bitcoin ile başlayan bu hikaye İş İspatı (PoW) algoritmasını beraberinde getirmektedir. İş İspatı (PoW) algoritması güçlü işlemciler ve yüksek enerji tüketimi gerektirir. Ethereum gibi yeni nesil blokzincir ağlarında ise Pay İspatı (PoS) algoritması kullanılmaktadır. Validatör kavramını buradan yola çıkarak ele alacağız.

Ekran Kartları (GPU) kullandığımız çoğu bilgisayarda bulunan ve grafik verilerini işleyip görüntü sağlayıcı cihaza aktaran gamerlerin vazgeçilmezi olan bir ekipmandır. Ekran kartları yüksek işlem hacimleri, diğer ekipmanlara nazaran göreceli soğutma sisteminin avantajlı olması ve maliyetinin düşük olması sebebiyle kripto para madencilerinin vazgeçilmezi olmuştur. Ekran kartları yoğun grafik işlemleri için tasarlandığı için, madencilik için gereken yüksek işlem hacmini rahatlıkla karşılayabilirler.

Finans dünyasının en temel sorusu, yatırımdaki riskin beklenen getiriyi nasıl etkileyeceğidir. CAPM ise bu soruya cevap vermeye çalışan daha doğrusu bu sorunun cevabını tahmin etmeye çalışan bir finansal modeldir.

Ekonomide bir ölçüt olan Consumer Price Index’in Türkçe karşılığı Tüketici Fiyat Endeksi (TÜFE)’dir. Tüketici Fiyat Endeksi (TÜFE), ekonomideki toplam fiyat seviyesinin bir ölçüsüdür. TÜFE, yaygın olarak satın alınan mal ve hizmetlerden oluşan bir paketten oluşur. TÜFE, bir ülkenin para biriminin satın alma gücündeki değişiklikleri, mal ve hizmet sepetinin fiyat seviyesini ölçer. Tüketici Fiyat Endeksi’nin hesaplanmasında kullanılan piyasa sepeti, ekonomideki tüketim harcamalarını temsil eder ve mal ve hizmet fiyatlarının ağırlıklı ortalamasıdır. TÜFE, enflasyon ve deflasyonun en popüler ölçütlerinden biridir.

Her yatırım içerisinde belirli oranlarda risk taşımaktadır. Yatırım çeşitlerine göre risk oranlarını değişmektedir. Risk ve yatırım getirisi arasında pozitif bir korelasyon bulunmaktadır, risk ne kadar yüksekse getiri de o oranda artacaktır. Yüksek getiri elde etmek isteyen yatırımcılar, yüksek riskle baş etmek zorundadır. Bir finansal piyasadaki herhangi bir yatırımın getirisi, risk faktörü ile doğrudan ilişkilidir. Bu durum ise risk-getiri dengesi olarak bilinmektedir.

Internet Computer blokzinciri, gücünü kriptografi alanındaki yeniliklerden alarak blokzincir tasarımına radikal bir bakış açısı getiriyor. Neredeyse tüm Web 2.0 çevrimiçi sistemini veya hizmetini ve zorlayıcı web3 sosyal medya hizmetleri de dâhil olmak üzere web3 hizmetlerini, bulut bilişim hizmetleri gibi geleneksel merkezi BT hizmetlerine ihtiyaç duymadan yaratmakta kullanılabilecek İlk “Dünya Bilgisayarı” blokzincirini sunuyor. Ayrıca üzerinde kullanılabilen akıllı kontratlarla diğer blokzincirlerde işlem yapılabilmesine olanak sağlıyor. Böylece ilk kez çevrimiçi hizmetlerin ve web3’ün uçtan uca merkeziyetsizleştiriyor.

Elliot Dalga Teorisi yatırımcıların teknik analizde kullanabilecekleri bir teoriyi ifade eder. Elliot Dalga Teorisi'ne göre piyasa her ne yapıyorsa belirli bir nedenle yapmakta ve oluşan gelişim kendinden sonraki değişimleri etkileyebilecek önemli verileri oluşturmaktadır. Bir başka ifadeyle teoriye göre doğadaki her olay kendinden sonraki olay için belli etkiler oluşturmaktadır.

Beklenen Getiri (Expected Return), bir yatırımcının bir yatırımdan almayı bekleyebileceği kar veya zarar miktarıdır. E(R) sembolü ile gösterilir. Yatırım yaptığınızda kar ya da zarar elde edip etmeyeceğinizi önceden bilmenin kesin olarak herhangi bir yolu yoktur. Beklenen getiri, herhangi bir varlığın kar ya da zarar kapsamında potansiyel getiri oranını tahmin etmek için kullanılan bir araçtır. Bir varlığın beklenen getirisini bulmak, tarihsel getiri oranlarını diğer bir ifadeyle geçmiş verilerini araştırmaya dayalı olarak çeşitli olası sonuçların olasılığını hesaplamaktır.

Taşınabilirlik, bölünebilirlik, genel kabul görme ve taklit edilememe bir varlığın para olarak kabul edilmesindeki genel koşullardır. Para, bir ekonomide mal ve hizmetlerin alım ve satımında kullanılan, herkes tarafından kabul gören mübadele aracıdır. Para kavramı yıllar içerisinde birçok değişime uğramıştır. Günümüzde ise teknolojinin sağlamış olduğu imkanlar dahilinde, toplumlar paranın fiziksel baknot halini kullanmaktansa dijital halini daha sıklıkla kullanmaya başlamışlardır. Bu yazımızda, Türkçe karşılığı “Nakitsiz Toplum” olan “Cashless Society”den ne olduğundan ve günümüz dünyası için nasıl realize edilebileceğinden bahsedeceğiz.

Akümülasyon, her piyasa döngüsünde yer alan bir fazdır. Akümülasyon, satıcılar piyasadan çıktığında ve fiyatların istikrar kazanmaya başladığı algılandığında, önceki döngünün bitiminden sonra başlamaktadır. Bu aşamada, yatırımcıların piyasalara olan ilgisi az olduğundan hacimler ortalamaların altında kalmaktadır. Bu nedenle, net bir eğilim ortaya çıkmaz ve varlıklar genellikle dar bir aralıkta işlem görmektedir. Akümülasyon fazında; piyasa duyarlılığına güvensizlik ve belirsizlik hakimdir. Volatilite ve işlem hacimleri düşüktür. Akümülasyon aşaması, düşüş trendinin sonunu işaret eden konsolidasyon aşaması olarak da bilinmektedir.

2020 yılında Covid-19 pandemisi nedeniyle tüm dünyada arz-talep problemleri ve finansal zorluk dönemleri başlarken, FED başta olmak üzere merkez bankaları para arzını artırdılar. Piyasanın fonlanması ile birlikte ortaya çıkan bolluk fazla likiditenin yatırıma yönelmesine sebep oldu. Hisse senedi ve kripto paralar gibi piyasalarda güçlü yükselişler görüldü. Ancak Covid-19’un, etkisini özellikle tedarik zinciri alanında sert bir şekilde hissettirmesi finansal yapıda bozulmalara neden oldu.

Portföy yönetimi 1950’li yıllara kadar oldukça basit bir varsayıma dayanarak ilerlemiştir. Bu varsayım temelde portföyde ne kadar fazla varlık olmasına ve bu varlıkların sektör farklılıklarına yoğunlaşmıştır. 1950’li yıllar öncesinde portföy yöneticileri portföy oluştururken içerisine koyacakları finansal varlıkları farklı sektörlerden tercih ederek portföyün riskini düşürmeyi ve belirli bir getiri seviyesine ulaşmayı hedeflemiştir.